17 nisan 2005 fenerbahçe beşiktaş maçı

iyi maçtı be.iki takımda iyiydi. https://www.youtube.com/watch?v=8Z_1Q5kuDL0

sergen yalçın: Beşiktaş ile fener arasındaki rekabet bitmiştir. ne zaman alex ya da anelka kaleye geçer fener bizi İnönü'de 10 kişi ile yenerse o zaman tekrar başlar.

bu maçın skorunu bilen bir arkadaşım vardı. o zamanın parası deli para almıştı. hayatım boyunca unutmam hiç. tek kupon oynamış, atıyorum günümüzün parasıyla 100 tl basmıştı. gelen parayla ikinci el bi araba almıştı. arabaya her binişimizde "böyle bi keyif yok amk" derdi ahaha. beşiktaşlıydı valla kendisi.

yıldonumun kutlu olsun son derbi

yeri farklı. cipsi kolayı alıp bu akşam bi baştan sona izlenir. kutlu olsun. (bkz: nasıl koydu ama doksanda koray)

15 yıl önce aynı skorla yenmiştik Kadıköy'de. Fıtrat değişir sanma bu kan yine o kandır.

(bkz: kadıköy panteri pancu) trt spor'un yeni bir programına rıza çalımbay konuk olmuş. uyandığımda annem onu izliyordu. rıza bu maçtan bahsedince youtube'dan özetini açıp izledik. ne maç bee. temposu, maçtaki isimler-alex'i görünce bi duygulandım-... goller de çok iyi. bir daha olmaz böyle maç herhalde. maç özeti

türk futbol tarihinin en unutulmaz maçlarından biridir benim açımdan. o zamanlar maçları izleme gibi bir olanağımız yoktu. kocaman bir radyo vardı. abimle maç saatinde hemen radyonun dibine oturmuş sanki televizyondan maçı izler gibi radyonun hoparlörlerine odaklanarak maçı dinlemeye koyulmuştuk. kaçmalı kovalamalı ve çekişmeli bir maç olmuştu. her gol attığımızda abimin kucağına atladığım gibi beraber zıplamaya başlıyorduk, sonra tekrar oturup maçı dinlemeye devam ediyorduk. her gol yediğimizde bi gerilim hakim oluyordu ortama. kadıköy panteri pancu kaleye geçip de harika bir performans sergilediğinde göğsümüz kabarmıştı. yüzümüzü kara çıkarmadığın için teşekkürler koca yürekli… hayatımızda bazı anlar vardır, böyle sanki bir filmden sahne gibi bazı hatıraların çoğu detayını ya da tamamını görsel olarak dahi hatırlarsınız. işte o maç anı da benim için böyleydi, hala unutamıyorum. en son koray’ın uzaktan ve yerden vuruşuyla fişi çekmişti Beşiktaş’ımız. deplasmanda bir derbiyi kalecisiz ve 10 kişi kalarak 3-4 almıştık. ben bi daha böyle atlamalı zıplamalı havalara uçtuğumuzu Beşiktaş’ın 20-21 sezonunda sergen yalçın’la kazıya kazıya şampiyon olduğumuzda hatırlıyorum. o zaman da ben kardeşimi sırtıma almıştım. 2005’te küçüktüm, abim çok zorlanmamıştır bence ama 2021’de kardeşim kazık kadar adam olduğundan zıplamak biraz zor olmuştu. feda olsun. hiçbir şeye değişilmeyecek anlardan biriydi. umarım bir gün yine üçümüz beraber de sevinebiliriz Beşiktaş’ımızın şampiyonluklarına.